Épagneul Breton

Alias	Epagneul Breton
Groep	Staande honden
FCI	95
Sectie	1.2

De Épagneul Breton is één van de afstammelingen van de Chien d'Oysel, een ras dat in de Middeleeuwen werd getraind voor de jacht op vogels. Hij is het product van een oorspronkelijk toevallige kruising tussen boerderijhonden in Bretagne -kort, met brede rug, flink, en gebruikt voor de jacht op houtsnip- met Engelse Setters, Engelse Pointers en Engelse Springer Spaniels, die buiten het jachtseizoen door Brits jagers in Frankrijk waren gelaten om de reukzin en de snelheid van het nieuwe ras te verbeteren. De Épagneul Breton werd steeds populairder. Het ras werd door M. de Pontavic en Combouz in 1896 in Parijs gepresenteerd, en in 1907 werd in Londéac een rasclub opgericht. De eerste standaard werd in 1908 aangenomen en in 1938 herzien. De Épagneul Breton is de op één na populairste hond in Frankrijk, en het populairste Franse ras buiten Frankrijk. Hij is een van de meest voorkomende pointers in de Verenigde Staten.

Type hond
Continentale Pointers

Land van herkomst
Frankrijk

Oorspronkelijke naam
Épagneul Breton

Andere naam
Épagneul van Bretagne Bretonse Spaniel

Karakter Deze stoutmoedige, enthousiaste, onvermoeibare en strijdlustige hond kan op elk soort terrein jagen. "Maximale kwaliteit bij minimale afmetingen" zou het motto voor de rasclub van deze lichte hond kunnen zijn. Met zijn uitstekende reukzin kan hij snel een spoor volgen, vastberaden aangeven. Tevens is hij een uitstekend retriever van watervogels. Hij is een veelzijdig jager met een voorkeur voor houtsnip en watersnip. Hij is evenwichtig, rustig, intelligent en vriendelijk, en daardoor een uitstekende gezelschapshond. Hij heeft een zachtaardige opvoeding nodig. Verzorging Hij kan zich aanpassen aan een leven binnenshuis zolang hij maar lange dagelijkse wandelingen kan maken om stoom af te blazen. Hij moet een of twee keer per week worden geborsteld, en er moet regelmatig aandacht worden besteed aan zijn oren. Gebruik Jachthond. Gezelschapshond.