Bayerischer Gebirgsschweisshund

Alias	Beierse Bergzweethond
Groep	Lopende honden - zweethonden en verwante rassen
FCI	217
Sectie	2

Alle speurhonden stammen af van primitieve jachthonden (brachet speurhonden). Jagers kozen de trouwste honden van de meute en gebruikten ze om wild op te sporen dat bij de jacht gewond was geraakt. Uit deze honden ontwikkelden fokkers speurhonden (zweethonden) die alleen werden gebruikt om gewond wild op te sporen. Er werd gekruist met plaatselijke jacht-honden (Tiroler Brak, Brandlbracke en Dachsbracke). In 1912 werd de Beierse Bloedhonden Club opgericht. Het ras is zeldzaam.

Type hond
Zweethonden

Land van herkomst
Duitsland

Oorspronkelijke naam
Bayerischer Gebirgs-schweisshund

Andere naam
Beierse Bergspeurhond, Beierse Bergzweethond

Karakter
De Bayerischer Gebirgsschweisshund is moedig, levendig, snel en beweeglijk; hij voelt zich op zijn gemak in ruig terrein. Met zijn voortreffelijke neus en krachtige jachtinstinct werd hij oorspronkelijk voor de gemzenjacht gebruikt, maar hij kan op elk ander wild jagen. Hij is rustig, evenwichtig, volgzaam en gehecht aan zijn eigenaar, en hij is daardoor een goed gezelschap. Net als elke andere speurhond heeft hij een geduldige en ervaren baas nodig.

Verzorging
De Bayerischer Gebirgsschweisshund is niet geschikt voor het stadsleven. Hij heeft ruimte en beweging nodig. Hij moet ook regelmatig worden geborsteld.

Gebruik
Jachthond. Gezelschapshond.

Hoofd
Sterk en lang. Vrij brede, licht gewelfde schedel. Duidelijke stop. Licht gebogen neusbrug. Snuit breed genoeg. Stevige kaken. Lippen bedekken mond volledig. Zwarte of donkerrode neusspiegel. Wijde neusgaten.

Ogen
Niet te groot en niet te rond. Donkerbruin of iets lichter. Donkere oogleden.

Oren
Hoog aangezet, middellang, breed aan de basis, rond aan de uiteinden, zwaar en vlak tegen het hoofd hangend.

Lichaam
Iets langer dan hoog. Bij de romp iets opgetrokken. Hals middellang, sterk met een lichte keelhuid. Ruglijn iets oplopend van schoft naar achterhand. Goed ontwikkelde, lange, diepe en matig brede borstkas. Buiklijn iets opgetrokken. Lange, vrij rechte croupe. Stevige rug.

Ledematen
Vrij korte, goed gespierde benen, met stevige botten. Lepelvormige voeten met goed gewelfde, gesloten tenen en stevige, donkere voetzolen.

Staart
Hoog aangezet, middellang, tot het spronggewricht hangend. Evenwijdig aan de grond gedragen, of hangend.

Vacht
Kort, dicht, zeer vlak tegen het lichaam liggend, enigs-zins ruw. Fijner op hoofd en oren, ruwer en langer op buik, benen en staart.

Kleur
Geelbruin, rood, roodbruin, donker roodbruin, vaalgeel en tarwekleurig tot sable reebruin; roodgrijs als de wintervacht van een hert, ook gevlamd of met zwarte haren vermengd (gestichelt). De achtergrondkleur is meestal intenser op de rug. Donkere snuit en oren. Staart gewoonlijk met zwarte haren vermengd. Kleine, lichte aftekeningen of de borst zijn toegestaan.

Schofthoogte
Reu: 47 tot 52 cm. Teef: 44 tot 48 cm.

Borstomvang

Gewicht
20 tot 25 kg.