Border Collie


Groep	Herdershonden en Veedrijvers behalve Zwitserse Sennenhonden
FCI	297
Sectie	1

De voorouders van de Border Collie waren Arctische rassen die de rendierkudden hoedden. Toen ze met de Vikingen op de Britse Eilanden arriveerden, werden ze met plaatselijke herdershonden gekruist. De Border Collie werd genoemd naar de streek waar het ras werd ontwikkeld, het heuvelachtige grensgebied (border country) tussen Engeland en Schotland. De Border Collie is meest voorkomende Collie en, heeft nog steeds dezelfde taak als in de achttiende eeuw - het bewaken van de kudde. Het ras werd pas in de negentiende eeuw gestandaardiseerd. Het werd in 1976 door de Kennel Club of England erkend, en in 1985 door de Canadian Kennel Club.

Type hond
Herdershonden

Land van herkomst
Groot-Brittannië.

Oorspronkelijke naam
Border Collie

Andere naam

Karakter
Deze energieke, enthousiaste hond heeft van nature een heel vriendelijk karakter, maar is een vasthoudende werker. Hij is buitengewoon gehecht aan zijn baas. Hij is makkelijk op te voeden, omdat hij oplettend en zeer intelligent is. De Border Collie is gereserveerd tegenover vreemden, maar hij is niet schuw of agressief. Hij heeft een scherp reukvermogen. Maar hij staat bekend om de manier waarop hij zijn ogen gebruikt, waardoor hij schapen aanzet om zich in beweging te zetten en terug te keren. Als hij met zijn baas samenwerkt, kruipt hij tot dicht bij een schaap en staart dit intensief in de ogen, alsof hij het hypnotiseert; dan kruipt hij langzaam vooruit als een jachthond. Bij veehoeder-wedstrijden is de Border Collie het meest vertegenwoordigde ras.

Verzorging
Deze hond is een herdershond bij uitstek, en dat moet hij ook blijven. Zijn training begint op een leeftijd van ongeveer zes maanden en kan één of twee jaar duren. Hij kan zich niet goed aanpassen aan het leven in de stad, hoewel hij zich wel vrij makkelijk kan aanpassen als gezelschapshond in het gezin. Deze onvermoeibare herdershond verlangt dagelijkse beweging. Er is verder geen speciale verzorging nodig.

Gebruik
Vee- en schapenhoeder. De aangeboren vaardigheden en eigenschappen van dit ras maken hem tot de ideale herdershond, die hij ook moet blijven.

Hoofd
Vrij brede schedel. Krachtige, relatief korte snuit. Duidelijke stop. Zwarte, bruine of donkergrijze neusspiegel, afhankelijk van de kleur van de vacht.

Ogen
Ovaal, ver uit elkaar staand. Bruin, behalve bij de merles, die blauwe ogen kunnen hebben.

Oren
Middelgroot, ver uit elkaar geplaatst en rechtop of half-rechtop gedragen.

Lichaam
Goed geproportioneerd en atletisch. Krachtige hals. Goed gewelfde ribben. Gespierde lendenen. Diepe en vrij brede borstkas.

Ledematen
Stevige botten. Ovale voeten. Goed gesloten, gewelfde tenen.

Staart
Middellang. Laag aangezet, enigszins omhoogkrullend aan het eind.

Vacht
Er zijn twee vari?teiten, met een ruwe vacht, die manen, een broek en een vossenstaart (brush) heeft, en met een gladde vacht. Beide vari?teiten hebben een dichte vacht van middelmatige textuur, en een dichte, zachte ondervacht.

Kleur
In het algemeen bont, met witte kraag, bles en sokken, waarbij de rest van de vacht zwart is. Alle kleuren zijn toegestaan, maar wit mag niet overheersen.

Schofthoogte
Reuen: 50-55 cm. Teven: 47-52 cm.

Borstomvang

Gewicht
15-20 kg.